MA Research/Magisterska (Poland/Polska 2011/2012)

The Polish Baltic Sea Commercial Fleet Seven Years After Accession to the European Union

Project Outline

The goal of this research was to determine the relative successful participation (SP) of different stakeholder groups in Polish Baltic Sea fisheries management, with a focus on small-scale/artisanal fishers. Using a semi-directed, in-depth interview approach, I measured the relative economic and political SP of 29 stakeholder groups in Poland, and then combined these two SP rankings into one. I found that although potential spaces for small-scale/artisanal fishers to increase SP exist—in Fisheries Local Action Groups (FLAGs) and in 5 political forums for participation—small-scale/artisanal are not consistently or effectively active within them. I also found that perceived increases in the successful participation of stakeholders in Poland can be skewed because the forums for participation tend to include the same core group of actors from the same stakeholder groups in multiple contexts.

Baltic Sea fisheries are currently governed by the European Union Common Fisheries Policy (EU CFP) through a number of multi-level, interwoven schemes with goals that are an example of 21st century fisheries management: holistic, coordinated and focused on the long term. A key part of this new outlook is the ecosystem approach to fisheries (EAF): an effort to combine and coordinate existing approaches in order to increase the effectiveness of all, while incorporating a human dimension.

Over the past few decades, as part of the larger shift towards EAF, there has been an increased understanding throughout Europe about the value of non-industrial fishers as stakeholders in fisheries. It is now accepted that these people hold previously misunderstood benefits for fisheries and the communities within which they live. Attempts are being made to incorporate their knowledge and recommendations into commercial fisheries management. In Poland, to date, little research has been done to measure the effectiveness of these attempts.

Access to funding is an important measure of the amount of agency that a given stakeholder enjoys in the EU CFP system. At the same time, funding is distributed conditionally for many reasons and with important consequences. I analyzed access to EFF funds for 29 stakeholder groups in Poland, in order to determine the amount of economic agency, or economic SP, that small-scale/artisanal fishers in Poland have today.

A stakeholder group’s ability to affect the EU CFP policy system is an important measure of the amount of agency that they enjoy. At the same time, policies are geared toward specified outcomes, and allow room for only certain kinds of SP by stakeholders. I analyzed SP in 5 existing forums for participation in Poland, in order to determine the amount of political agency, or political SP, that small-scale/artisanal fishers in Poland have today.

Findings

Through my analyses of relative SP levels, I found that the EU CFP has not been effective in increasing SP in Poland by small-scale/artisanal fishers at local levels. For the most part, the powerful stakeholder groups in Poland continue to be those that had the highest SP before EU accession. Fishers and community residents do take advantage of options for support and organization, but are seldom active beyond their own local sphere of interest. It is rare to find fishers outside of a few key organizations who are actively engaged in communication at national, let alone international levels. And although fisheries associations/organizations are doing large amounts of work in order to promote fisheries interests in Poland and internationally, small-scale/artisanal fishers are not very active within them. In addition, the actions of some fisheries groups are mainly reactionary against the system, taking the form of protests.

Recommendations

Exploring the realities of specific stakeholder groups, like small-scale/artisanal fishers, is key to making sense of what it really means for Polish people to be members of the EU, and how their identity is transformed at the local level. Objectively, however, one must address the large amount of money and time currently being devoted to existing forums for pariticipation that in the Polish case have lead to the same hierarchical SP structure that existed before the creation of these forums.

I recommend that existing avenues for information-gathering be expanded to include fisher knowledge. For example, a vast amount of knowledge is lost when fishers retire. Yet I have not been able to find evidence that EU or national officials have conducted interviews with any of the fishers that have received financial assistance (including situations concerning the scrapping of vessels) since 2004. This could be a relatively simple process, and would not have to be based on draconian controls or coersion. A single question at the end of a financial assistance application would suffice to begin with: May we contact you for information in the future?

A Note on Methods

The creation of this work took place over 18 months, as part of an MA degree program at Jagiellonian University in Kraków, Poland. This research was carried out in accordance with ethics guidelines from the American Sociological Association. Every person who participated in this research project was informed verbally and/or in writing of the nature and goals of the work. At no point did my assistant or I attempt to veil research goals from participants. Verbal consent took place before each recorded or unrecorded interview. Due to the bilingual aspect of this work, a follow-up letter of thanks and clarification was sent in English and Polish to in-depth formal interview participants after the completion of fieldwork. The project was funded by myself and my assistant, at a total cost that did not exceed ten thousand US dollars.

Organization of the MA Thesis

Chapter 1: This chapter describes the theoretical approach that I employ, and clarifies my usage of terms. First, I explain the context of EU fisheries management strategies on the Baltic and the increasing relevance of the Ecosystem Approach to Fisheries (EAF). Second, I outline the relevance of the socio-economic approach, as a part of EAF. Third, I explain distinctions between five similar but mutually exclusive terms for describing Fishers as Stakeholders.

Chapter 2: This chapter is meant to provide information necessary for understanding historical contexts of the Polish fleet. First, I describe the demographic characteristics of coastal peoples, and who these people are in Poland. Second, I address three distinct periods of change that affect current fisheries management strategies in this region.

Chapter 3: In this chapter, I present available information concerning the way that the EU CFP system is organized, and explain my difficulties at locating stakeholders within it before conducting fieldwork. First, I highlight the significance of the EU CFP as a unique type of 21st century fisheries management. Second, I offer official overviews of EU CFP systemic hierarchy.

Chapter 4: This chapter details my methodology.

Chapter 5: In this chapter, I provide a detailed account of the contemporary Polish Baltic Sea fishing fleet and then offer my analysis of it. In order to outline the Polish fleet, I combine quantitative data—such as vessel size, location, and gear type—with qualitative data—in-depth interviews, on-site observations, and photographs. There is a dearth of quantitative data concerning the entire fleet available, but the European Commission’s Fleet Register was most useful.

Chapter 6: The goal of this chapter is to place Small-Scale Fishers as Artisanal Stakeholders within the hierarchy of the EU CFP system in Poland, and to demonstrate how a lack of efficiency keeps their voices from being heard. First, I review the hierarchy and stakeholder relationships addressed in Chapter 3, and describe the local Polish Stakeholder Groups in more detail. Second, I describe economic participation (Economic SP) and Axis 4 of the EFF. Third, I address political participation (Political SP) among different Stakeholder Groups in Poland. Finally, I combine Economic and Political SP in order to summarize the hierarchy of Stakeholder Participation (SP) for Stakeholder Groups in Baltic Sea Fisheries in the EU CFP system in Poland.

Chapter 7: In this short section, I reiterate my conclusions from chapter 6, and offer some recommendations for further work on increasing the SP of small-scale/artisanal fishers.

Streszczenie Mojej Pracy Magisterskiej

Polskie wybrzeże jest tajemniczą częścią Polski, mocno związana z historią kraju, kulturą i współczesną rzeczywistością Polaków. Wybrzeże wzbudza w człowieku myślenie o naturze, o pływaniu, również o łowieniu ryb. Rybołówstwo w Polsce ma  długą i ciekawą historię, ale dziś często mówi się o nim w czasie przyszlym. Za komuny Polska miała jedną z największych flot statków rybackich na świecie, która już nie istnieje. Jednak rybołówstwo w Polsce ciągle istnieje—na Bałtyku.

W porównaniu z innymi krajami w Europie, obecne polskie rybołówstwo funkcjonuje na małą skalę. Od czasu transformacji politycznej w latach 90-tych, Polscy rybacy żyją w często zmieniającej się, niestabilnej rzeczywistości. Z tego powodu, życie dla rybaków jest unikalne i nadzwyczaj skomplikowane. Kiedy Polska przystąpiła do Unii Europejskiej w 2004 roku, państwo musiało zaakceptować Współną Polityką Rybołówstwa (tz. WPRyb). Od tego czasu, WPRyb wywiera mocny wpływ na kształt rybołówstwa w Polsce. Na przykład, od 2004 r. Polska flota zmniejszyła się znacznie (o ponad 40 procent). 

Często słychać o tym, że Polscy rybacy protestują przeciwko WPRyb, ale rzadko można usłyszeć szczegóły. Co znaczy WPRyb w Polsce, w kraju gdzie stan rybołówstwa zmienił się diametralnie w ciagu ostatnich dwudziestu lat? Kim są rybacy w Polsce dzisiaj? Co to znaczy „być rybakiem“ w Polsce w dwudziestym pierwszym wieku? Jako studentka na Uniwersytecie Jagiellońskim w maju 2012 roku, spróbowałam dowiedzieć się odpowiedzi na powyższe pytanie.

Jednym z celów WPRyb jest wzmacnianie uczestnictwa stron zainteresowanych (indywidualnych ludzi i stowarzyszeń) w procesie tworzenia reguł. Sens tej idei polega na tym, że uczestnictwo każdej z zainteresowanych stron pomaga nie tylko w procesie tworzenia reguł, ale także z bardziej efektywynym wzdrożeniem nowych przepisów. 

Drugim z celów WPRyb jest wzmacnianie rolii tych przybrzeżnych rybaków, którzy funkcjonują na małą skalę (czyli nie przemysłowo). Mój projekt skupiał się na badaniu czy (i ewentualnie jaki) wpływ na uczesnictwo Polskich rybaków (zwłaszcza rybaków na małą skalę) w tworzeniu polityk oraz aspekty ekonomiczne miała/ma WPRyb.

W czasie  dwóch miesięcy badań spędzonych na wybrzeżu wraz z asystenką z Alaski, gromadziłyśmy informacje o Polskiej flocie rybackiej na Bałtyku. We wrześniu i pażdzierniku 2011 roku, przeprowadziłyśmy wywiady z ludźmi zainterestowanymi rybołówstwem w Polsce: rybakami, armatorami, naukowcami, drobnymi przedsiębiorcami i innymi mieszkańcami miast/miejscowości rybackich rozsianych po Polskim wybrzeżu. Rozmawiałyśmy z kilkuset ludźmi i przeprowadziłyśmy 31 wywiadów. Od września 2011 r. do lutego 2012 r. zwiedziłam 46 Polskie miejscowości – porty, przystanie i miejsce wyładunku. Przy uzyciu metod analizy treści (Quinn Patton 2002), przeanalizowałam wywiady, zdjecia i notatki terenowe.

Wnioski zawarte w mojej pracy magisterskiej wskazują, że choć WPRyb ma dużo wpływ na rybołówstwo w Polsce, rybacy przybrzeżni (jako grupa interesariuszy) nie są bardziej zaangażowani w proces tworzenia polityk i reguł niz przed przystapieniem Polski do Unii Europejskiej.

Od 2004 roku powstało kilka nowych forum uczestnictwa (np. Okrągły Stół spotkania zorganizowane przez WWF, BSRAC, i Organizacje Producentów), ale proporcja  między rybakami, którzy uczestniczą w systemie, a tymi, którzy nie zaangażują się w proces tworzenia systemu, nie różnie się znacząco od tych sprzed 10 lat. W niektórach miejscowościach, rybacy mają siłny głos, a w innych w ogóle nie uczestniczą w systemie politycznym. Co więcej, ogólna proporcja uczestnictw innych interesariuszy pozostała mniej więcej bez zmian. Wyjątkiami są organizacja WWF i branża turystyczna, których znaczenie jako interesariuszy znacząco wzrosło w ostatnich kilku latach. Ciagle jednak większość rybaków przybrzeżnych zostaje bez skutecznego wpływu na tworzenie systemu.

Dlaczego moje wnioski są ważne?

UE, Polska i każdy rybak dążą do stabilnego i trwałego rybołówstwa. Jednak tworzona polityka, która w zamyśle miała wspierać tę ideę, nie działa jak powinna. Pieniądze, które zainwestowane we wzmacnianie uczestnictwa interesariuszy nie dotarły całkowicie do celu. Podczas wdrażania nowych reform WPRyb w ciągu następnych kilku lat, nie tylko rybacy i mieszkańcy wybrzeża, ale także politycy i inni ludzie w Polsce, powinni starać się o lepszą komunikację i współprace w obszarze rybołówstwa.

 W sierpniu 2012 roku, zaczęłam studia doktorskie na Uniwersytecie Alaski Fairbanks, w Juneau, Alaska, USA (kierunek Rybołówstwo). Moja praca doktorska będzie skupiać się na porównaniu skutkow polityki dotyczącej rybołówstwa w Polsce i na Alasce.